Aan het werk voor de Stichting Twentse Waterpompen Cambodja fietste ik naar een nieuwe locatie. Die dag zouden we een waterpomp gaan aanleggen, ergens gelegen in het gebied dat men “The temples of Angkor” noemt. Een geweldig groot complex van diverse tempels in Cambodja.

Onderweg haalde ik zes dames in. Normaal was me dit waarschijnlijk niet gelukt, maar deze vrouwen reden op zulke erbarmelijke fietsen dat het eigenlijk niet anders kon. Voor de gein ging ik tussen hen in fietsen en zo leerde ik de zes brandhout dames kennen.
Met foto’s en een filmpje wil ik jullie laten delen in het dagelijkse leven van deze sterke vrouwen op het platteland van Cambodja.

Bijna elke morgen gaan ze vroeg op weg naar de stad Siem Reap om brandhout te verkopen. Vanuit hun dorp ongeveer 15 km heen en 15 km terug. Op fietsen die ik de naam “oud stuk rollend staal” zou willen geven. Studenten in Nederland rijden hier nog niet op!
Voorafgaand aan hun fietstocht verzorgen ze hun kinderen en doen het huishouden. Nou ja, huis…. ze hoeven niet te stofzuigen, dat klopt. Daarna, in de namiddag, gaan ze hout kappen in de weinige nog overgebleven bossen rondom hun nederzettingen. Zeer zwaar werk in de hitte van Cambodja.

Met deze serie foto’s en het filmpje wil ik laten zien hoeveel respect ik heb gekregen voor deze sterke hard werkende en positief ingestelde Cambodjaanse (brandhout) dames!

Inmiddels heeft STWC 2 waterpompen aangelegd in hun dorp; deze zijn gesponsord door o.a. Roestvast Staalindustrie Mosman BV (pomp 046) en Machinefabriek Vrieling Hengelo BV (pomp 047).
Zes tweedehands fietsen ($50,- per stuk) heb ik gekocht voor de brandhout dames. De bagagedrager is verstevigd door BoBo, mijn steun en toeverlaat in Cambodja. Zeg maar mijn Cambodjaanse broer. Hij runt een bedrijfje met de naam Angkor Cycling Tour, zie link “Waterpompen”. Alle zes fietsen zijn gesponsord door een goede vriendin van ons.