Op 12 januari nam ik het vliegtuig naar Cambodja. Alleen, om Elzo op te zoeken en mee te helpen met de waterpompen. Het gaat hier al zo lang over.. Tijd om het zelf ter plekke te aanschouwen. Brussel, Amsterdam, China en na een uur of 20 een warm onthaal van Elzo en Moniek (backpacker uit Enschede) die mij met de ‘rock-en-roll-tuk tuk’ op stonden te wachten. Een echte verrassing en meteen een grote cultuurshock…
2 weken ben ik gebleven. Geen tijd voor verveling of echte vakantie. Elke dag een nieuw program. Met de ATB, tuk tuk, jeep of achter op het brommertje ergens in de omgeving locaties voor waterpompen bekijken; controleren of het boren naar 30 meter diep goed verliep; met mensen in gesprek over wie de waterpomp zou gaan gebruiken en of deze misschien ook samen met buren gebruikt kon worden; checken of de pompen op een juiste manier gemaakt en opgeleverd werden. Het vaste team mannen werkten hard, met erg basic materieel. Ze waren prima op elkaar ingespeeld. De bewoners/buurt stonden er met 10-tallen omheen en waren erg blij met deze voor hun zo’n grote vooruitgang. Nu hoefden ze niet meer met volle emmers (of iets wat er op leek) te sjouwen om eindelijk de tanden te kunnen poetsen en zich te wassen. We kregen overal een gastvrij onthaal, vaak met eten en drinken. Hoe arm ze ook waren. En overal hordes kinderen die ons op stonden te wachten. Wij stickers uitdelend, poezieplaatjes en warme mutsen, want het was maar 25 C…
Omdat leefbaarheid in Nederland mijn corebusiness is, waren er ook discussies die we onderling voerden.. Want vinden we dat mensen die zoveel rotzooi maken ook een waterpomp verdienen? Of als mensen het hun buren niet gunnen om ook gebruik te mogen maken van de pomp, krijgen ze er dan wel een? De fiets is kapot en het dak lekt. Is dat ook een klus voor STWC?
2 culturen, helemaal niet met elkaar te vergelijken… maar toch dezelfde discussies.. Interessant!
En daarnaast waren er de hele aardige mensen, het heerlijke eten, de prettige goedkope prijzen, het prachtige tempelcomplex Angkor Wat, het indrukwekkende celloconcert (met verhaal) van de arts van het kinderziekenhuis, het booming uitgaansleven, de hippe tentjes en mooie hotels en de leuke contacten met zoveel mensen (veelal locals) die Elzo kent en die hem op handen dragen. En met Bo Bo, de zakenpartner, met het hart op de juiste plek. Die ook bezig is zijn doofstomme werknemer een goede toekomst te bieden.
21 waterpompen verder begint mijn reis terug naar huis. Met mooie herinneringen en prachtige foto’s. En ik ben toch ook weer blij om terug te gaan naar ons koude, donkere kikkerlandje. Want Cambodja is voor ons, die geld hebben, een prettig verblijf. Maar voor de locals daar een flinke struggle for life. Ook dat is mij duidelijk..
Karin Hilverda 3 februari 2015 Siem Reap Province Cambodja